Η Ρένα Βλαχοπούλου δεν ήταν απλώς μια ηθοποιός. Ήταν ένα κεφάλαιο ολόκληρο στην ελληνική ψυχαγωγία.

Μια γυναίκα που κατάφερε να γίνει μύθος με το ταλέντο, τη φωνή και το αξεπέραστο χιούμορ της. Από την Κέρκυρα ως την καρδιά του θεάτρου και του κινηματογράφου, άφησε πίσω της έναν κόσμο πιο φωτεινό, πιο γελαστό, πιο ανθρώπινο.

Από την Κέρκυρα με… τζαζ

Γεννημένη στην Κέρκυρα στις 28 Ιουλίου 1923 ως Ειρήνη Βλαχοπούλου, μεγάλωσε σε πολυμελή οικογένεια και γρήγορα κλήθηκε να αναλάβει ευθύνες, αφού οι γονείς της σκοτώθηκαν σε βομβαρδισμούς το 1940. Παρά τις δυσκολίες, το ταλέντο της ξεχώρισε. Ξεκίνησε ως τραγουδίστρια σε τοπικά στέκια και βρέθηκε γρήγορα στο προσκήνιο της αθηναϊκής νύχτας, τραγουδώντας τζαζ και ρετρό κομμάτια στο «Όασις» στο Ζάππειο.

Το μικρόβιο της σκηνής την τράβηξε στο θέατρο και σύντομα και στο σινεμά.

Ηθοποιός, τραγουδίστρια, θρύλος

Η Ρένα Βλαχοπούλου είχε μια μοναδική ικανότητα να μεταμορφώνει την καθημερινότητα σε γιορτή. Είτε τραγουδούσε είτε έπαιζε κωμικούς ρόλους, ήταν αυθεντική. Έλαμψε σε περισσότερες από 100 θεατρικές παραστάσεις και σε δεκάδες κινηματογραφικές επιτυχίες, κυρίως με τη Finos Film.

Από τη «Κόμισσα της Κέρκυρας» μέχρι το «Μια τρελή τρελή οικογένεια» και το «Δεσποινίς Διευθυντής», άφησε εποχή. Η ατάκα της, το βλέμμα της, το σπινθηροβόλο πνεύμα της, έγιναν σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές.

Μια ζωή χωρίς πόζες

Παρά τη φήμη της, παρέμεινε απλή, ευγενική και γενναιόδωρη. Δεν αγαπούσε τα φώτα της δημοσιότητας, ούτε τις πόζες. Όμως αγαπούσε τους ανθρώπους. Χάριζε σπίτια σε φίλους, βοηθούσε αθόρυβα, και έλεγε πάντα αυτό που πίστευε — με το γνωστό της καυστικό αλλά πάντα ανθρώπινο χιούμορ.

Τιμή και μνήμη

Η Ρένα έφυγε από τη ζωή στις 29 Ιουλίου 2004, μία μέρα μετά τα 81α της γενέθλια. Στη μνήμη της, η Κέρκυρα θρήνησε σαν να έχασε δικό της άνθρωπο – και ήταν. Τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα για την προσφορά της στον πολιτισμό. Θάφτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, αφήνοντας πίσω της παρακαταθήκη γέλιου, αγάπης και αυθεντικής καλλιτεχνικής δύναμης.

Η «Ρένα μας» δεν έφυγε ποτέ στ’ αλήθεια. Ζει σε κάθε τηλεοπτική επανάληψη, σε κάθε τραγούδι, σε κάθε ανέκδοτο που θυμίζει τη λάμψη της.

Φιλμογραφία