Σαν σήμερα 17 Νοεμβρίου: Η αιματηρή καταστολή της κατάληψης του Πολυτεχνείου. Η αποχή που έγινε παλλαϊκή εξέγερση για τη Δημοκρατία και η αιματηρή καταστολή

Την εποχή που το καθεστώς των συνταγματαρχών προωθούσε τις προσπάθειες για μια κατ’ επίφαση και ελεγχόμενη φιλελευθεροποίησή του, η κόντρα του με τους φοιτητές δεν έλεγε να κοπάσει. Ο Νοέμβρης του 1973 δεν ήταν η πρώτη φορά που οι φοιτητές μπήκαν στο «μάτι» του χουντικού κρατικού μηχανισμού.

Είχαν προηγηθεί το «Μικρό Πολυτεχνείο» του Ιανουαρίου του 1973, στο οποίο η χούντα απάντησε με αναγκαστική στράτευση των πρωτοπόρων του κινήματος, χωρίς όμως να καταφέρει να «σβήσει» τη φλόγα που είχε ήδη ανάψει και που συνέχισε με την κατάληψη της Νομικής με αίτημα την επιστροφή των στρατευμένων.

Η εξέγερση του Νοεμβρίου στο Πολυτεχνείο ξεκινά ως μια αποχή από τα μαθήματα λίγες μόνο μέρες πριν ο διορισμένος από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο πολιτικός πρωθυπουργός Σπύρος Μαρκεζίνης δώσει Συνέντευξη Τύπου για τις επερχόμενες «εκλογές» που σχεδίαζε το καθεστώς. Η αποχή μετατρέπεται γρήγορα σε κατάληψη και μια κινητοποίηση με φοιτητικά αιτήματα σε παλλαϊκή εξέγερση για τη Δημοκρατία.

Το καθεστώς προσπαθεί με την αστυνομία να σπάσει την κατάληψη τη δεύτερη μέρα, όμως δεν τα καταφέρνει και αποφασίζει πλέον να κατεβάσει τον στρατό. Τις πρώτες ώρες της 17ης Νοεμβρίου 3 τανκς που έχουν ξεκινήσει από το Γουδή «σταθμεύουν» γύρω από το Πολυτεχνείο. Το ένα στην οδό Τοσίτσα, ένα άλλο στην οδό Στουρνάρα για να αποκλειστούν οι πλαϊνές είσοδοι του Πολυτεχνείου και το τρίτο μπροστά από την πύλη της Πατησίων. Η συντονιστική επιτροπή των φοιτητών ζητά διαπραγματεύσεις, όμως το καθεστώς έχει πάρει τις αποφάσεις του.

Στις 3 τα ξημερώματα το άρμα που βρίσκεται στην Πατησίων παίρνει εντολή να εισβάλλει. Πέφτει πάνω στην κεντρική πύλη την ώρα που από τον ραδιοσταθμό ο Δημήτρης Παπαχρήστου ψάλλει τον εθνικό ύμνο καλώντας τα «αδέρφια μας στρατιώτες» να μην χτυπήσουν τους φοιτητές.

Οι μοίρες των ΛΟΚ που συνεπικουρούσαν τα άρματα μάχης, μαζί με μυστικούς και μη αστυνομικούς αλλά και ακροβολισμένους ελεύθερους σκοπευτές στα γύρω κτίρια χτυπούν στο ψαχνό.

Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος επανέφερε άμεσα τον στρατιωτικό νόμο, όμως 8 ημέρες μετά την καταστολή της κατάληψης του Πολυτεχνείου ανατράπηκε από πραξικόπημα του διοικητή της διαβόητης ΕΣΑ, Δημήτρη Ιωαννίδη, η οποία έπειτα προσπάθησε να ανατρέψει και την κυβέρνηση Μακαρίου στην Κύπρο προκαλώντας την εισβολή του τούρκικου στρατού και τελικά την κατοχή.

Τη βραδιά του Πολυτεχνείου σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της αστυνομίας συνελήφθησαν 840 άτομα, αριθμός που κατά τις ανακρίσεις αναθεωρήθηκε σε 2.400. Οι επίσημα καταγεγραμμένοι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι 34, όμως ο πραγματικός αριθμός τους θα μπορούσε να είναι πολύ μεγαλύτερος καθώς πολλοί ήταν εκείνοι που για να μην πέσουν στα χέρια αστυνομίας και στρατού που συνέχιζε το κυνηγητό και στα νοσοκομεία αρνήθηκαν να μεταφερθούν εκεί για να λάβουν βοήθεια.

Περισσότερα από 1.100 άτομα τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων με την αστυνομία. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου διήρκεσε 56 ώρες, ενώ τις 50 από αυτές εξέπεμπε το βασικότερο «όπλο» της κατάληψης, το ελεύθερο ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου. Υπολογίζεται πως περίπου 100.000 πολίτες συμμετείχαν στις διαδηλώσεις εκείνων των ημερών στο κέντρο της Αθήνας.

Πηγή: www.newsbeast.gr