Η «Κ» βρέθηκε στα γυρίσματα της ταινίας «Τελευταία κλήση», που βασίζεται στην υπόθεση Σορίν Ματέι

Ενα πάνελ δελτίου ειδήσεων φωτίζεται από δυνατούς προβολείς. Τρεις ογκώδεις κάμερες σημαδεύουν τον νεαρό παρουσιαστή, την ίδια στιγμή που μια τέταρτη, ολοφάνερα διαφορετικής τεχνολογίας, καδράρει το σύνολο. «Τρέχει ο ήχος, πάμε», ακούγεται από κάπου στο πλάι. «Αέρας σε δέκα, εννιά, οχτώ…», φωνάζει ο floor manager. Ενα γύρισμα μέσα στο γύρισμα. Βρισκόμαστε στη Νίκαια, στο Θεμιστόκλειο συγκρότημα που ανήκει στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς. Ο αχανής εσωτερικός χώρος έχει μετατραπεί σε στούντιο από την εταιρεία παραγωγής Tanweer και έχει χωριστεί στα δύο: από τη μία, το πάνελ και η υπερυψωμένη αίθουσα ελέγχου και από την άλλη, ένα μάλλον παλιομοδίτικο αστικό διαμέρισμα, το οποίο χτίζεται επιτόπου.

Η ταινία που γυρίζεται είναι η «Τελευταία κλήση», εμπνευσμένη από την περίφημη –και τραγική– υπόθεση Σορίν Ματέι, η οποία τον Σεπτέμβριο του 1998 καθήλωσε το πανελλήνιο. Στη μυθοπλαστική εκδοχή του πρωτοεμφανιζόμενου στις μεγάλου μήκους ταινίες σεναριογράφου – σκηνοθέτη Σέριφ Φράνσις, η δράση μεταφέρεται στην παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2000, στο Παγκράτι (αντί για τα Κάτω Πατήσια), όπου ένας επικίνδυνος εγκληματίας (τον υποδύεται ο Ορφέας Αυγουστίδης) κρατάει ομήρους μια οικογένεια, απειλώντας να τους ανατινάξει όλους αν δεν εμφανιστεί ζωντανά στην τηλεόραση. Οπως και στην υπόθεση Ματέι, τα πάντα διαδραματίζονται σε ζωντανή μετάδοση, με δημοσιογράφους να διαπραγματεύονται και την αστυνομία να βρίσκεται σε σύγχυση – η σημαντική διαφορά είναι ότι εδώ υπάρχει και περίπλοκο παρασκήνιο, συμπεριλαμβανομένης μιας κλοπής όπλων από στρατόπεδο.

Θρίλερ σε ζωντανή μετάδοση-1
Η Μαρία Ναυπλιώτου ερμηνεύει τον ρόλο της διευθύντριας ειδήσεων του καναλιού που μετέδιδε απευθείας τις εξελίξεις. [ΔΟΜΝΙΚΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ]
Θρίλερ σε ζωντανή μετάδοση-2
O Ορφέας Αυγουστίδης υποδύεται τον κακοποιό που κρατούσε ομήρους, με την ένταση να κορυφώνεται σταδιακά, σύμφωνα με το σενάριο του φιλμ που συνυπογράφουν ο Σέριφ Φράνσις και η Κατερίνα Μπέη.[ΔΟΜΝΙΚΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ]

«Η αληθινή ιστορία αποτελεί περισσότερο έναν γενικό οδηγό στην ταινία, το μεγαλύτερο ποσοστό είναι μυθοπλασία. Περισσότερο έχουμε κρατήσει τα συναισθήματα και τις τρομερές εντάσεις της υπόθεσης και λιγότερο τις λεπτομέρειες. Εννοείται βέβαια ότι είχα παρακολουθήσει κι εγώ ζωντανά τα γεγονότα τότε και με είχαν συγκλονίσει, απλώς για να λειτουργήσει μια τέτοια αφήγηση κινηματογραφικά χρειάζονται πολλές αλλαγές», σημειώνει ο Σέριφ Φράνσις, καθισμένος στην κεντρική καρέκλα του control room.

πηγή:kathimerini.gr