Ο Φώτης Πολυμέρης, γεννημένος ως Φώτιος Παλημέρης στις 20 Φεβρουαρίου 1920 στην Πάτρα, υπήρξε μια από τις πιο χαρακτηριστικές και αγαπητές φωνές του ελαφρού τραγουδιού στην Ελλάδα. Με ρίζες από την Κεφαλονιά και καταγωγή από μια πολυμελή, φτωχή οικογένεια, ο Πολυμέρης βίωσε από τις μικρές δυσκολίες της ζωής, κάτι που επηρέασε βαθιά την καλλιτεχνική της ευαισθησία. Το 1930, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, η οικογένειά του μετακόμισε στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στη συνοικία του Κολωνού.

Τα πρώτα βήματα και η είσοδος στη μουσική σκηνή

Παρά τις οικονομικές δυσκολίες, ο Φώτης Πολυμέρης από νεαρή ηλικία έδειξε έντονη αγάπη για τη μουσική. Πριν ακόμη φτάσει εφηβεία, έκανε διάφορεςιές για να βοηθήσει στην εργασία του — από μικροπωλητή στην οδό Αθηνάς έως υπάλληλος σε ασφαλή εταιρεία. Όμως, η έμφυτη κλίση του προς το τραγούδι δεν άργησε να φανεί. Στα 15 του χρόνια, το 1935, γνώρισε τον αυτοδίδακτο συνθέτη Γιάννη Βέλλα και εντάχθηκε στο χαβανέζικο συγκρότημά του, τους «Μποέμ», με το οποίο πραγματοποίησε την πρώτη του ηχογράφηση στην Κολούμπια.

Λίγο αργότερα, σε ηλικία μόλις 16 ετών, έκανε τις πρώτες του ζωντανές εμφανίσεις στο νυχτερινό κέντρο «Φλωρίδα» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και στην ταβέρνα του Σεϊμένη. Μια από τις πιο αξιομνημόνευτες στιγμές εκείνης της εποχής ήταν όταν, συμμετέχοντας σε μια καντάδα για μια κοπέλα στο Περιστέρι, κατηγορήθηκε —μαζί με τον νεαρό Γρηγόρη Μπιθικώτση— για δημόσια όχληση!

Η πορεία προς την καταξίωση

Το 1937 υπήρξε καθοριστικό έτος, καθώς ο Φώτης Πολυμέρης γνώρισε τον νεαρό τότε τραγουδιστή Νίκο Γούναρη. Η φιλία και η καλλιτεχνική τους συνεργασία κράτησαν μέχρι τον πρόωρο θάνατο του Γούναρη το 1965. Μαζί δημιούργησαν αξέχαστες μουσικές στιγμές που καθόρισαν την εποχή.

Από το 1938, ο Πολυμέρης αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη μουσική. Στη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του, που διήρκεσε πάνω από τρεις δεκαετίες, τραγούδησε περίπου 400 τραγούδια και έγραψε γύρω στα 50, συνεργαζόμενος με κορυφαίους συνθέτες και στιχουργούς της εποχής, όπως:

• Αττίκ ( Είδα μάτια , Μαραμένα τα γιούλια )
• Μιχάλης Σουγιούλ ( Άστα τα μαλλάκια σου , Ας ερχόσουν για λίγο )
• Κώστας Γιαννίδης ( Θα ξανάρθεις , Σαν το παλιό το βαλσάκι )
• Χρήστος Χαιρόπουλος , Μίμης Κατριβάνος , Τάκης Μωράκης και πολλοί άλλοι.

Οι δικές του συνθέσεις, όπως Η κιθάρα του πατέρα , Το τραγούδι του αλήτη , Το βεσπάκι, το κορίτσι μου κι εγώ και Σαν τα μάτια τα δικά σου , διακρίθηκαν για τη μελωδικότητα και τη συναισθηματική τους δύναμη.

Κατοχή, Αντίσταση και μεταπολεμική πορεία

Κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, ο Πολυμέρης εντάχθηκε στις γραμμές της Εθνικής Αντίστασης μέσω του ΕΑΜ, χρησιμοποιώντας τη φωνή και τη μουσική του ως μέσα ενδυνάμωσης του ηθικού του λαού. Στο πλαίσιο αυτό, ήρθε σε επαφή με σημαντικές προσωπικότητες των γραμμάτων, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Κώστας Βάρναλης.

Μετά την απελευθέρωση, η καριέρα του γνώρισε νέα άνθηση. Τη δεκαετία του ’50, θεωρήθηκε ένας από τους κορυφαίους ερμηνευτές του ελαφρού τραγουδιού, ενώ οι ηχογραφήσεις του εκείνης της περιόδου παραμένουν έως σήμερα σταθμοί της ελληνικής μουσικής.

Η τελευταία περίοδος και η παρακαταθήκη του

Αν και αποσύρθηκε σταδιακά από την ενεργό μουσική δράση μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’70, ο Φώτης Πολυμέρης δεν έπαψε ποτέ να παρακολουθεί τις παραπάνω και να μοιράζεται τις αναμνήσεις του. Το 2004 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τίτλο Των αναμνήσεων η λιτανεία , σε επιμέλεια της κόρης του Φανή Πολυμέρη – Τσεμπερούλη, όπου αφηγείται με γλαφυρότητα και ειλικρίνεια την πολυτάραχη ζωή και καριέρα του.

Έφυγε από τη ζωή στις 28 Μαΐου 2013 στην Αθήνα, σε ηλικία 93 ετών. Παρά το πέρασμα του χρόνου, η φωνή του εξακολουθεί να συγκινεί και να ξυπνά αναμνήσεις μιας εποχής γεμάτης αθωότητα, νοσταλγία και αυθεντική μελωδία.

Η κληρονομιά ενός λαϊκού καλλιτέχνη

Ο Φώτης Πολυμέρης υπήρξε ένας αυθεντικός εκπρόσωπος του λαϊκού αισθήματος. Απλός, προσιτός και αφοσιωμένος στο κοινό του, παρέμεινε πάντα ο «άνθρωπος της διπλανής πόρτας», αποφεύγοντας την έπαρση και τα φώτα της υπερβολής. Η φωνή του, μελωδική και εκφραστική, κατάφερε να γεφυρώσει το παρελθόν με το παρόν, προσφέροντας στους ακροατές τραγούδια που μιλούν απευθείας στην καρδιά.

Η μουσική του κληρονομιά παραμένει ζωντανή, υπενθυμίζοντας μας ότι η αληθινή τέχνη δεν ξεχνιέται ποτέ. Οι δημιουργίες του Πολυμέρη συνεχίζουν να ακούγονται, να συγκινούν και να εμπνέουν, κρατώντας άσβεστη τη φλόγα μιας από τις πιο αυθεντικές φωνές της ελληνικής μουσικής σκηνής.