Ο Νίκος Σταυρίδης υπήρξε μία από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές της ελληνικής κωμωδίας, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Με μια καριέρα που εκτείνεται σε περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, κατάφερε να χαρίσει στο κοινό αυθεντικό γέλιο, βασισμένο όχι στην υπερβολή, αλλά στην ανθρώπινη παρατήρηση και το λαϊκό χιούμορ.

Γεννήθηκε 6 Απριλίου 1910 στο Βαθύ της Σάμου και από μικρή ηλικία έδειξε τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Το 1929 ανέβηκε για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι, συμμετέχοντας στην παράσταση «Λοβιτούρα», κάνοντας τα πρώτα του βήματα στο μουσικό θέατρο.

Δύσκολα ξεκινήματα και μια ιστορία που έμεινε θρύλος

Ο δρόμος προς την επιτυχία μόνο εύκολος δεν ήταν. Στα πρώτα του χρόνια, ο άγνωστος ακόμη ηθοποιός αναζητούσε ρόλους και εμφανιζόταν σε μουσικά νούμερα. Μία από τις πρώτες του εμφανίσεις στο θέατρο Έντεν του Θησείου, σε νούμερο με την Κούλα Γκιουζέπε, κατέληξε σε αποτυχία.

Απογοητευμένος, σε μία από τις πιο δραματικές στιγμές της ζωής του, ανέβηκε στην Ακρόπολη με σκοπό να βάλει τέλος στη ζωή του. Ένα μπουκάλι ούζο, όμως, λειτούργησε ως απρόσμενος «σύμμαχος»: μεθώντας, ξέχασε το απονενοημένο διάβημα. Η ζωή –και το θέατρο– του έδωσαν δεύτερη ευκαιρία.

Θέατρο, οπερέτα και επιθεώρηση

Από το 1939 στράφηκε πιο συστηματικά στην οπερέτα και αργότερα στην επιθεώρηση, είδη στα οποία διέπρεψε. Αγαπούσε τα ταξίδια και πραγματοποίησε πολλές περιοδείες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Από το 1942 έως το 1958, αλλά και αργότερα, συγκρότησε δικούς του θιάσους και συνεργάστηκε με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής:
τις αδελφές Καλουτά, τη Μαρίκα Νέζερ, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο, τον Τάκη Μηλιάδη, τη Σοφία Βέμπο, τον Κώστα Χατζηχρήστο και πολλούς ακόμη.

Συμμετείχε σε πάνω από 100 θεατρικές παραστάσεις, με μεγάλες επιτυχίες όπως:
Η Αυτού Εξοχότης… Εγώ, Εκατό Χιλιάδες Δολάρια, Δέκα Μέρες στο Παρίσι, Ο Ηλίας του 16ου.

Κινηματογράφος: ο “θεατρικός” που κατέκτησε τη μεγάλη οθόνη

Αν και κατεξοχήν θεατρικός ηθοποιός, ο Νίκος Σταυρίδης μπήκε στον κινηματογράφο σχετικά αργά. Το ντεμπούτο του έγινε το 1950 με την ταινία «Έλα στο Θείο» του Νίκου Τσιφόρου, σε παραγωγή Φίνος Φιλμ.

Μέχρι το 1972 συμμετείχε σε περισσότερες από 120 ταινίες, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική κωμωδία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν:
Η Ωραία των Αθηνών, Οι παπατζήδες, Γραφείο συνοικεσίων, Μπαρμπαγιάννης ο Κανατάς, Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, Τα κίτρινα γάντια, Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα, Ζητείται τίμιος, Ξύπνα καημένε Περικλή, Ο άνθρωπος ρολόι.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει η συνεργασία του με την Ελένη Προκοπίου στις ταινίες «Ο παραγιός μου ο ραλίστας» και «Τα ομορφόπαιδα» (1971), όπου υποδύθηκε με μοναδικό τρόπο τον νευρικό, αυστηρό ηλικιωμένο που στο τέλος… μαλακώνει.

Προσωπική ζωή και χαρακτήρας

Ο Νίκος Σταυρίδης παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος με την ηθοποιό Ντόρα Καριώτου έληξε τραγικά, καθώς η σύζυγός του πέθανε μετά από χειρουργική επέμβαση στην Αγγλία. Ο δεύτερος γάμος του ήταν με την ηθοποιό του μουσικού θεάτρου Ξένη Δράμαλη, και διήρκεσε δύο χρόνια.

Ήταν άνθρωπος απλός, προσιτός, με μεγάλη αγάπη για το κοινό και φανατικός φίλαθλος του Ολυμπιακού. Προτιμούσε να παρακολουθεί τις ταινίες του σε θερινά σινεμά, ανάμεσα στον κόσμο, παρά σε επίσημες πρεμιέρες.

Το τέλος ενός αυθεντικού κωμικού

Ο Νίκος Σταυρίδης έφυγε από τη ζωή στις 12 Δεκεμβρίου 1987, σε ηλικία 77 ετών, στη γενέτειρά του τη Σάμο, όπου βρισκόταν για επίσκεψη στην αδελφή του. Κηδεύτηκε δύο ημέρες αργότερα στην Κηφισιά.

Άφησε πίσω του μια τεράστια παρακαταθήκη γέλιου, ανθρωπιάς και αυθεντικής λαϊκής κωμωδίας — από εκείνες που δεν φωνάζουν, αλλά μένουν.