Ο Λούτσιο Ντάλλα (Lucio Dalla, 4 Μαρτίου 1943 – 1 Μαρτίου 2012)

Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ιταλούς τραγουδοποιούς, συνθέτες και ερμηνευτές, με καριέρα που διήρκεσε σχεδόν πέντε δεκαετίες. ​

Γεννημένος στην Μπολόνια, ο Ντάλλα έχασε τον πατέρα του σε ηλικία επτά ετών και μεγάλωσε με τη μητέρα του, Ιόλη, η οποία ήταν μοδίστρα. Η μουσική του πορεία ξεκίνησε νωρίς, όταν στα 13 του χρόνια έλαβε ως δώρο ένα κλαρινέτο και άρχισε να παίζει τζαζ σε τοπικά κλαμπ. Στη συνέχεια, έγινε μέλος του συγκροτήματος Rheno Dixieland Band, με το οποίο συμμετείχε στο φεστιβάλ τζαζ της Αντίμπ το 1960. ​

Το 1964, ο Ντάλλα ξεκίνησε τη σόλο καριέρα του, υιοθετώντας ένα στυλ που συνδύαζε τη σόουλ με την ιταλική μουσική παράδοση. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1971 με το τραγούδι “4 Marzo 1943”, το οποίο παρουσίασε στο Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο. Ακολούθησαν επιτυχίες όπως τα “Piazza Grande” και “Itaca”. ​

Το 1986, ο Ντάλλα συνέθεσε το “Caruso”, ένα τραγούδι αφιερωμένο στον διάσημο τενόρο Ενρίκο Καρούζο. Το κομμάτι αυτό γνώρισε διεθνή αναγνώριση και ερμηνεύτηκε από καλλιτέχνες όπως ο Λουτσιάνο Παβαρότι και η Λάρα Φαμπιάν. ​

Ο Ντάλλα συνέθεσε επίσης μουσική για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ εμφανίστηκε και ως ηθοποιός σε αρκετές ταινίες. Η συμβολή του στην ιταλική μουσική σκηνή αναγνωρίστηκε με διάφορες τιμητικές διακρίσεις, όπως η ανακήρυξή του ως επίτιμου διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Μπολόνια το 1999. ​

Ο Λούτσιο Ντάλλα έφυγε από τη ζωή στις 1 Μαρτίου 2012 από καρδιακή προσβολή, ενώ βρισκόταν στο Μοντρέ της Ελβετίας για συναυλίες. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στην Μπολόνια, με πλήθος κόσμου να αποχαιρετά τον σπουδαίο καλλιτέχνη.